نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار . . . . چکنم حرف دگر یاد نداد استادم
سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی:
هنر آن است که بمیری پیش از آنکه بمیرانندت و مبداء و منشاء حیات آنانند که اینگونه مرده اند... خون حسین (ع) و اصحابش کهکشانی است که بر آسمان دنیا راه قبله را می نمایاند... پندار ما این است که ما مانده ایم و شهداء رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده و شهداء مانده اند... زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر است... حب حسین (ع) سرالاسرار شهداست... از عاشورای سال 61 هجری دیگر زمان از عاشورا نگذشته است و همه روزها عاشوراست... کربلا حرم حق است و هیچکس را جز یاران امام حسین (ع) راهی بسوی حقیقت نیست... حقیقت هنر نوعی معرفت است که در عین حضور و شهود برای هنرمند مکشوف می گردد... هنر شیدایی حقیقت و تجلی شیدایی است

سردار حاج سعید قاسمی

رحمت خدا بر سید مرتضی آوینی.امسال بعد از گذشت چهارده سال از شهادت آقا سید امسال برای من بسیار ملموس تر بعد از این که یک عاشورای فکه را با بچه های دانشجو درک کردیم و یک سفر راهیان نور ایام عید.
آن جا تازه پی بردم که چرا سید مرتضی آوینی که هم یک نقشه کش خوب بود، هم یک متن نویس خوب بود، یک فیلم بردار خوب بود،هم کارگردان خوب بود.هم یک نقاش خوب، هم مترجم بود، هم به زبا عربی و هم انگلیسی.اما این آدم چرا دست به دوربین شد؟می توانست یک آرپیچی زن خوب شود.می توانست یک تک تیرانداز خوب باشد.یک تخریب چی خوب.امسال فهمیدم  که چرا این کار را انتخاب کرد.که در شرایطی به سر می بریم که عمدا هم تاریخ جنگ و هم جغرافیای جنگ به لجن کشیده شده است.
یعنی او دقیقا می دانست که آثار دفاع مقدس را شخم می زنند.حضرت روح الله در پیامی تاکید موکد داشتند که مناطقی را نگه دارید.اما ما چه کردیم و چه بهتر که بگوییم چه کارهایی که نکردیم. می دانست که این اتفاق می افتاد.

دژ در خرمشهر بر اثر عملیات بازسازی شخم زده شد و تمامی تانک های آن در کارخانه  نبرد اهواز ذوب شد.

در سنندج باشگاه افسران، باشگاهی که در آنجا پانزده روز در محاصره بودیم و جنگیدیم، در و دیوار آن را که هنوز آثار جنگ و مرمی ها در آن بود با بلدوزر تخریب کردند و روی آن ساختمانی بنا کرده اند به نام مرکز حفظ ارزش های دفاع مقدس(!)

آوینی می دانست که به جای این که با آرپیجی تانک بزند که امروز هیچ آثاری از آن ها باقی نماند کاری کرد که امروزه کاروان های راهیان نور به مناطق جنگی راهی شوند.

شهید آوینی پیشنهاد داده بود که از خانواده های شهدای قتلگاه فکه که استخوان ها آن جا باقی بمانند تا هر ساله آن جا عاشورایی به پا شود.

سید مرتضی می توانست در شهرک سینمایی برود و به ساخت فیلم مشغول شود.اما می دانست که امروز از 1300 صفحه در کتاب های درسی متوسط از دو تا چهار برگ در باره دفاع مقدس است.وقتی بهترین ساعت ها را برای ترش و شیرین،چیپس و خیار شور می گذارید،در شرایطی که هنوز بچه های جنگ هستند و کار می کنند بهترین تصاویر را از لبنان می گیرند در بد ترین ساعات پخش می کنند.ما هنوز دچار آن بحران در قصه خنجرو شقایق هستیم علی رغم تمام مشکلات و معظلات.

من نمی دانم چه کسی می خواهد جلوی تخریب تاریج و جغرافیای دفاع مقدس را بگیرد؛ علی رغم آن که همه آن ها نیز عزیزان و رفقای ما هستند.

پیتزا فروشی در شلمچه درست کرده اید. سیستم دالبی که گذاشته اید با هزینه های فراوان تا ایجاد صدای واقعی شود تا خواهران دلشان بلرزد(!) با این مسائل این قدر عوامانه برخورد نکنید.

ادامه



رژِیم صهیونیستی که روزانه فلسطینیان را درو می کند و مدعی مبارزه با تروریسم در فلسطین است، به خوبی می داند که حقایق و واقعیت ها بر این ادعاهایش خط بطلان می کشد و مقاومت همچنان به عنوان حق مشروع فلسطینیان ادامه خواهد یافت.
این مقاومت بهترین نمونه ها را در فداکاری و ایثار تقدیم کرده و برگ های زرین قهرمانی و رشادت  را در تاریخ به خود اختصاص داده است و با اراده ای پولادین و با اندک امکاناتی که در اختیار دارد، با ارتش تا بن دندان مسلح دشمن و تانک ها و هواپیماهایش می جنگد ؛ ارتشی که دارای پیشرفته ترین تجهیزات روز و مورد حمایت بی دریغ آمریکا در چارچوب همپیمانی راهبردی میان این کشور و رژیم صهیونیستی است.
در واقع می توان گفت که آمریکا هم با فلسطینیان می جنگد، و فلسطین نیز همزمان با آمریکا و اسراییل در حال جنگ است. و کشورهای عرب منطقه نیزحتی قادر به حمایت معنوی از مقاومت آنان نیستند و در برابر دیکته های آمریکا و صهیونیست ها به بهانه خشکاندن منابع مالی تروریسم از کمک به مقاومت آن ملت ستمدیده جلوگیری کرده  و به گونه ای وانمود می شود که گویا رژیم صهیونیستی ، رژیمی صلح طلب بوده و فلسطینیان ترویست!

مطالبی که در پی می آید اظهارات اسرای فلسطینی در رابطه با شکنجه ها و برخوردهای غیرانسانی زندانبانان صهیونیست با آنان می باشد.

اسیران از سوء تغذیه رنج می برند به طوری که هر هفته فقط یک وعده به اسیران گوشت داده می شود و در هر سلول که 8 نفر را در خود جای داده است فقط 250 گرم گوشت داده می شود که برای این تعداد از اسیران کافی نیست.

ساس، مگس و پشه به وفور در داخل زندان یافت می شود که موجب شیوع بیماری هایی در بین اسیران به ویژه در بین بیماران پوستی شده است.

در سلو ل ها با ازدحام شدید جمعیت رو به رو هستند و زیر اندازی در آن وجود ندارد و در زمینه رو انداز و پتو نیز با کمبود شدید مواجه هستند به طوری که مجبورند بر روی زمین بخوابند.

ادامه



<   <<   131   132   133   134   135   >>   >
دانش نگاه داشته شده، مانند چراغ سرپوشیده است . [امام صادق علیه السلام]