نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار . . . . چکنم حرف دگر یاد نداد استادم
سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی:
هنر آن است که بمیری پیش از آنکه بمیرانندت و مبداء و منشاء حیات آنانند که اینگونه مرده اند... خون حسین (ع) و اصحابش کهکشانی است که بر آسمان دنیا راه قبله را می نمایاند... پندار ما این است که ما مانده ایم و شهداء رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده و شهداء مانده اند... زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر است... حب حسین (ع) سرالاسرار شهداست... از عاشورای سال 61 هجری دیگر زمان از عاشورا نگذشته است و همه روزها عاشوراست... کربلا حرم حق است و هیچکس را جز یاران امام حسین (ع) راهی بسوی حقیقت نیست... حقیقت هنر نوعی معرفت است که در عین حضور و شهود برای هنرمند مکشوف می گردد... هنر شیدایی حقیقت و تجلی شیدایی است
واحد فرهنگی ::: سه شنبه 86 دی 11::: 11:58 صبح
*

در این جلسه میرباقری معاون سیما به انتقاد شدید از سریال "ساعت شنی" پرداخته و با اشاره به اینکه سریال مزبور نسبتی با ارزشهای جامعه ایرانی ندارد، نسبت به سیاه نمایی های مطلق به تصویر کشیده در این سریال اعتراض کرده است.ادامه مطلب...

نظرات()

واحد فرهنگی ::: سه شنبه 86 دی 11::: 11:54 صبح
کاهش سن علاقه جوانان به فساد مرهون زحمات صداوسیما!
*

صدا وسیمای ما اگر به صورت علنی مردم را به گناه دعوت می‌کرد، اشکالش کمتر از این بود که اکنون برای گناه زمینه‌سازی می‌کند. سن علاقه دختران و پسران در جامعه ما که مظاهر علنی فساد مشخص نیست به شدت پایین آمده و این صرفا مرهون زحمات دوستان در صداوسیما است.ادامه مطلب...

نظرات()

   1   2      >
منوی اصلی
صفحه نخست
تماس با ما
 RSS 
اوقات شرعی
درباره ما

زمستان 1386 - واحد فرهنگی جامعه اسلامی دانشجویان
واحد فرهنگی
لوگوی وبلاگ

جستجو
لینکهای روزانه

موضوعات وبلاگ
لینک دوستان
مجمع وبلاگ نویسان مسلمان
تاربلاگ ایلیا
اشتراک در خبرنامه
 
آرشیو
اخبار فرهنگی
پیامها
کاریکاتور هفته
آثار ادبی و هنری
عکس روز
جلسات فرهنگی
بهار 1387
زمستان 1386
پاییز 1386
تابستان 1386
آمار
بازدید امروز: 2
بازدید دیروز: 3
کل بازدیدها : 186680
نویسندگان
[ و به پسرش حسن فرمود : ] پسرکم چیزى از دنیا بجا منه چه آن را براى یکى از دو کس خواهى نهاد : یا مردى که آن را در طاعت خدا به کار برد پس به چیزى که تو بدان بدبخت شده‏اى نیکبخت شود ، و یا مردى که به نافرمانى خدا در آن کار کند و بدانچه تو براى او فراهم کرده‏اى بدبخت شود پس در آن نافرمانى او را یار باشى و هیچ یک از این دو در خور آن نبود که بر خود مقدمش دارى . [ و این گفتار به گونه‏اى دیگر روایت شده است که : ] اما بعد ، آنچه از دنیا در دست توست پیش از تو خداوندانى داشت و پس از تو به دیگرى رسد و تو فراهم آورنده‏اى که براى یکى از دو تن خواهى گذاشت : آن که گرد آورده تو را در طاعت خدا به کار برد پس او بدانچه تو بدبخت شده‏اى خوشبخت شود ، یا آن که آن را در نافرمانى خدا صرف کند پس تو بدانچه براى وى فراهم آورده‏اى بدبخت شوى و هیچ یک از این دو سزاوار نبود که بر خود مقدمش دارى و بر پشت خویش براى او بارى بردارى ، پس براى آن که رفته است آمرزش خدا را امید دار و براى آن که مانده روزى پروردگار . [نهج البلاغه]