طلوع می کند آن آفتاب پنهانی

ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی

دوباره پلک دلم می پرد نشانه ی چیست؟

شنیده ام که می آید کسی به مهمانی

کسی که سبز تر است از هزار بار بهار

کسی شگفت کسی آنچنان که می دانی

کسی که نقطه ی آغاز هر چه پرواز است

تویی که در سفر عشق خط پایانی

تویی بهانه ی آن ابرها که می گریند

بیا که صاف شود این هوای بارانی

تو از حوالی اقلیم هر کجا آباد

بیا که می رود این شهر رو به ویرانی

کنار نام تو لنگر گرفت کشتی عشق

بیا که یاد تو آرامشی است طوفانی

(قیصر امین پور)

سلامِ من به مدینه به آستان رفیعش
به مسجد نبوی به لاله های بقیعش
سلامِ من به علی و به حلم و صبر عجیبش
سلامِ من به بقیع و به چهار قبر غریبش
نشسته باز دلم پشت درب بسته آنجا
گرفته باز دلم بهر قبر مخفی زهرا(س)
تو ای مسافر شهر مدینه در دل شبها
نبود هرچه که گشتم نشان ز مرقد زهرا(س)
سلام من به تو ای بانویی که مرد نبردی
زغیرِ هرچه که دیدی به یار شکوه نکردی
سلام من به بازو و کبودی رویت
به سرخفامی اشک تو و سپیدی موی