سفارش تبلیغ
صبا ویژن


نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار . . . . چکنم حرف دگر یاد نداد استادم
سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی:
هنر آن است که بمیری پیش از آنکه بمیرانندت و مبداء و منشاء حیات آنانند که اینگونه مرده اند... خون حسین (ع) و اصحابش کهکشانی است که بر آسمان دنیا راه قبله را می نمایاند... پندار ما این است که ما مانده ایم و شهداء رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده و شهداء مانده اند... زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر است... حب حسین (ع) سرالاسرار شهداست... از عاشورای سال 61 هجری دیگر زمان از عاشورا نگذشته است و همه روزها عاشوراست... کربلا حرم حق است و هیچکس را جز یاران امام حسین (ع) راهی بسوی حقیقت نیست... حقیقت هنر نوعی معرفت است که در عین حضور و شهود برای هنرمند مکشوف می گردد... هنر شیدایی حقیقت و تجلی شیدایی است
سرخوش ز سبوی غم پنهانی خویشم
چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم

در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش
چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم

لب باز نکردم به خروشی و فغانی
من محرم راز دل طوفانی خویشم

یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی
عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم

از شوق شکرخند لبش جان نسپردم
شرمنده جانان ز گران جانی خویشم

بشکسته‌تر از خویش ندیدم به همه عمر
افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم

هر چند امین، بسته دنیا نیم اما
دلبسته یاران خراسانی خویشم

مهــــر را تـابنـــــده می‌بــودی مگـــر

جلـــــوه زهـــــرا نتــــــابیـــدی اگـــر

زینـــــت عــرش است زیبــــا نــام او

شمـــــع بـــودی گـــو، قمـر بر بام او

ملـک دیــــن با نــــام او آذیــن شــده

جــــان فدایش کــو فـدای دین شده

آنکه خصم اوست، او خصم خداست

او تــــــــولایــش تــــولای خــــداست

فاطمـــــه ای معنــــــــی عزّ خـــــدا

فاطمـــــه ای کشتـــــه راه وَلــــــی

ای عفــــاف و حجــب با نامت عجین

ای تـــو نور چشـــم ختـم المرسلین

فاطمـــــه ای عصمـــت کبــرای حق

فاطمـــــه محبــــــــوبه والای حــــق

هلهلـــه در عرش از میــــــلاد تــــــو

مصطفــــــی با مـــــادرت دلشاد تــو

وعـــــده از حق بر پیمبــــر می‌شود

تک درخــــت دین تنــــاور می‌شــــود

با تــو کفـــر و شرک ابتـــر می‌شــود

با قــدومــــت زاده کوثـــر می‌شـــود

خــــــاتم پیغمبــــــران کرد این عیان

بضعــــه پیغمبــــری داری نشــــــان

ذات اقــــــدس بــا تــــو هـم‌آواز شد

خــــانه‌ات خلـــــوتگه هـــــر راز شد

کاتـــــب وحی تو شد دســــت خدا

مصحـــــف تــــو حجــــت این مدعـــا

ای ولـــــی الله اعظــــم همســــرت

ای مـــــلائک پاسبــــــــــــانـــان درت

ای نمـــــــازت صورتـــــی از راز تـــــو

ای خلائـــــق جملــــه پا انــداز تـــــو

ای امامـــــــــت از تــو و تو از رســول

جــــان فدایت انسیــــه، حــورا، بتول

ای که احمــد بوسه زد بر دســـت تو

جان فدای آن لـــب و هم دســـت تو

ارض می‌گـــــردد به یمـــن خــــانه‌ات

مســـت یک دنیـــــــا شد از پیمانه‌ات

مدهُش از یاد تو هـــر هشیــــار شد

هـــر دل خسبیـــــــــده‌ای بیدار شد

بس امیــــرمؤمنــــــان والای تـــــــــو

این قبـــــــا حق دوخــــت بر بالای تو

تا زمین می‌گردد و هستی به پاست

"رمز یــــــازهرا" به هر دردی دواست

ای فلک را اُستــــن حنانــــه تـــــــــو

ای زمیــــن را نرگس مستانـــــــه تو

ای تـــــــو کوثر هل‌اتی وی والضحی

مام دیـــــن گهــــــواره جنبـــــان بقـا

ز عطـــــــر جاوید تو دارد انس و جـان

انتظـــــار مهدی صـــــــاحب‌زمــــــان

شــــــام تــــار این جهان را چلچــراغ

گو کجــــا گیریــــم مهدی را ســـراغ

اسم اعظــــــــم گر نمـــــی‌دانیم ما

وردِ زهرا هر زمـــــان خوانیــــــــم ما

ســــــومین نــــور هدایت رکن دیـــن

معنــــــــی حبل المتین حق الیقین

این مــــن و بار گنـــــاه و ایـــن دعــا

الامـــــان ای دُره عـــــرش خــــــــدا

فاطمـــــه مــن توشــــــه دارم نام تو

در امیــــــد نوش مــــی‌از جــــــام تو

گر ببنـــــدی در سمــــاجت می‌کنم

استـــــــغاثه بر شفـــــاعت می‌کنم

بر حسینـــت عقـــــده دل وا کنـــــم

گریــــــه، شیــــون، آه و وایــــلا کنم

مـــی‌کنم ذکـــری ز حــــال دختـــرت

مـــی‌بـــــرم نام علـــــی اصغـــــــرت

گــــر برانـــــی باز هـــــم روز حساب

أین اسبـــــاب الفـــــراری من عـذاب

فاطمه رجبی

   1   2   3   4   5   >>   >
دلت را با اندرز زنده ساز [امام علی علیه السلام ـ در نامه اش به پسرش امام حسن علیه السلام ـ]