جناب آقای عطاءالله مهاجرانی
سلام علیکم
یادداشت شما را درباره توقیف سوره خواندم. فرصت طلبی شما همیشه رشگ برانگیز و مثال زدنی بوده است. اما اینکه بتوانید از قبای ژنده سوره نیز کلاهی برای خود دست و پا کنید نشان از نبوغی شگفت انگیز دارد.
فکر می کنم خودتان بهتر می دانید که سطرسطر سوره با ایمان به حقیقتی نوشته میشود که عزیزانی چون شما و امثال شما سال هاست آن را موهوم دانسته و به دنیای شیرین خویش رسیده اند.
فاستوس عزیز! پیشنهادی دارم.
بهتر نیست به نوشتن رمان های سفارشیتان مشغول باشید و به خانواده برسید و برای آرمانگرایانی که کوچکترین نسبتی با شما ندارند اشک تمساح نریزید؟
جناب آقای مهاجرانی !
تمام تلاش سوره این بوده است که باطن مشترک اسلام آمریکایی را در جلوه های مختلف فرصت طلب، محافظه کار، ظاهرگرا و ... به چشم مخاطبان بیاورد. اگر شما با هدیه گرفتن یک "خود"نویس از یک کارگردان به هیجان می آیید و کارتابل های وزیر ارشاد جمهوری اسلامی را روی زمین می ریزید تا به رویای شیرین "خود" فرو بروید، نویسندگان سوره سال هاست که با الهام از امامی که بزرگترین هنرمند تاریخ ایران است به جنگ فاستوس هایی آمده اند که چون خار در چشم انقلاب فرو رفته اند.
به جمله اول بعدالتحریر من اشاره کرده ای. بگذار جمله آخر را نیز با هم مرور کنیم :
... بدانید و آگاه باشید کار فرهنگی ذاتاً و جنساً با سیاسی کاری های این باندهای جدید که نوعاً هم رفقای عزیز خودِ ما هستند از زمین تا آسمان توفیر دارد و باید در میانه میدان فرهنگ ایستاده باشید تا بفهمید سیاست زده ها و سیاسی کارها چه دماری از هر چه که " ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادم" بدهد درمی آورند. جنگ اصلی ما جنگ فرهنگی ها با سیاست بازها و سیاست زده هاست.
رفیق جدید عزیز!
برای آقای بنیانیان نوشتم که سوره شهید می شود ولی نفله نمی شود. به شما هم به عنوان یک برادر کوچکتر عرض می کنم مرده خورها را به بزم شهادت راهی نیست. عِرضِ خود می بری و زحمت ما می داری.
مشاهده خبر در مبارزین
