خانقاه دل
 
الا یا ایها الساقى برون بر حسرت دلها               که جامت حل نماید یکسره اسرار مشـکلها

بمى بر بند راه عقل را از خانقاه دل                  که این دارالجنون هرگز نباشد جاى عاقلها

اگر دل بسته‏اى بر عشق جانان جاى خالى کن      که این میخانه هــرگز نیست جز ماواى بیدلها

تو گر از نشئه مى کمتر از آنى بخود آیى            برون شـو  بیدرنگ از مرز خلـوتگاه غافلها

چه از گلهاى باغ دوست رنگ آن صنم دیدى       جدا گشتى ز باغ دوست دریاها و ساحلها

تو راه جنت و فردوس را در پیش خود دیدى       جدا گشتى ز راه حـق و پیوستى به باطلها

اگر دل داده ‏اى بر عالم هستى و بالاتر              بخود بستى ز تار عنکبوتى بس سلاسلها