میدان خراسان و حوالی خیابان خاوران، مثل بسیاری دیگر از مناطق شهر وکشورمان، بافتی قدیمی، سنتی و صمیمی دارد. حال، پس از گذشت سالهای متمادی از تجاوز عراق به خاک کشورمان و دفاع هشت ساله ایران، از کوچه پس کوچه‌های این مناطق که می‌گذری، تک تک خیابان‌ها، کوچه‌ها و حتی بن بست های دومتری و تنگ و کوچک، بنام شهیدی آذین شده‌اند. برخی از این کوچه‌ها نه یک شهید بلکه چند شهید در خود دیده اند و مثلا نام اولین، مظلومترین یاکوچکترین آنها بر دیوارة کوچه نقش بسته است. برخی دیگر در بردارندة نام برادرانی شهید هستند:

 

 

 

مسعود ده نمکی، از قضا فرمانده دسته‌ای بود که مجید خدمت مدتی در آن جنگید؛ از قضا در همان مقطعی که  «خدمت» بعنوان نیروی ده‌نمکی در جبهه می‌جنگید، شهید شد؛ و از قضا، سالیانی پس از اتمام جنگ، مسعود ده‌نمکی، بعد از سیر و تحولی بلندمدت در شخصیت ، تفکر و روش‌اش ، تصمیم گرفت بالاخره خاطره‌ای که گویا سالها بصورت تراژیک در ذهن و دلش مانده بود را - با همتی بلند – بر روی پردة سینما باز آفریند.

حالا دیگر اکثر مردم ایران، شهید مجید خدمت (مجید سوزوکی در فیلم اخراجی‌ها) را می‌شناسند و با او نوعی ارتباط قلبی ایجاد کرده‌اند. آنها طی یک فیلم صد و هشت دقیقه‌ای ، لحظاتی آمیخته با خنده و اشک را با مجید سوزوکی – خدمت – زیستند و حال بعضا سمپات اویند. بسیاری دیگر انگار یادشان آمد که ما شهید داده‌ایم! شاید پس از مدتها با اکران «اخراجی‌ها»، واژة «شهید» از پوشش شعاری و تکراری خود رها شد و ایرانی‌ها – خصوصا نسل جوان- با نظری دیگر به آن نگریستند.

بعداز ظهر پنج‌شنبه مسعود ده‌نمکی به همراه گروه هنرمندان «اخراجی‌ها» و عده‌ای عکاس و خبرنگار، برای عرض ارادت و احترام به خیابان خاوران رفتند و در منزل پدر بزرگوار دو برادر شهید ، امیر و مجید خدمت، مهمان شدند. ضیافتی که انگار از سالها پیش باید باب می‌شد و گویا در طی سالهای پس از جنگ و بخصوص این اواخر، قشر هنرمند و روشنفکر جامعه، کمتر چنین توفیقاتی یافته‌اند!

 

 

 

 

ادامه...