نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار . . . . چکنم حرف دگر یاد نداد استادم
سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی:
هنر آن است که بمیری پیش از آنکه بمیرانندت و مبداء و منشاء حیات آنانند که اینگونه مرده اند... خون حسین (ع) و اصحابش کهکشانی است که بر آسمان دنیا راه قبله را می نمایاند... پندار ما این است که ما مانده ایم و شهداء رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده و شهداء مانده اند... زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر است... حب حسین (ع) سرالاسرار شهداست... از عاشورای سال 61 هجری دیگر زمان از عاشورا نگذشته است و همه روزها عاشوراست... کربلا حرم حق است و هیچکس را جز یاران امام حسین (ع) راهی بسوی حقیقت نیست... حقیقت هنر نوعی معرفت است که در عین حضور و شهود برای هنرمند مکشوف می گردد... هنر شیدایی حقیقت و تجلی شیدایی است
حسن رحیم پور

بحث ما درباره موضع حاکمیت دینی در برابر فساد حاکمان، فساد مالی و سوءاستفاده از اموال عمومی است. عرایضم را با روایتی از امام موسی‌بن‌جعفر(ع) آغاز می‌کنم؛ امامی که حدود سیزده سال از عمر شریفشان را در زندان‌‌ها و شکنجه‌گاه‌های حاکمیتی گذراندند که به نام دین بر مردم حکومت می‌کرد و در زندان چنین حاکمیتی هم به شهادت رسیدند.

روزی یکی از اصحاب امام موسی‌بن‌جعفر(ع) خدمت ایشان رسید و پرسید، فرج شما اهل بیت چه زمانی خواهد بود تا ما هم از فرج شما بهره‌مند شویم؟ در توصیف دوران فرج فرمودند: کار ما در فرج؛ یعنی زمانی که حاکمیت به دست ما برسد، روزها تلاش برای اجرای عدالت و خدمت به مردم و اجرای حدود خدا و شب‌ها فکر و ذکر برای حل مشکلات مردم است و آن زمان آغاز مشکلات و مصیبت‌های ماست. وقتی قدرتی در دست ما باشد، دیگر روز و شب نخواهیم داشت.

رابطه نهادهای اقتصادی و اداری حکومت با یکدیگر، رابطه ظروف مرتبط است؛ گاه تغییر و تحولی در یک نهاد به وجود می‌آید، حال آن‌که نباید مستقیم عامل آن را در خود آن نهاد جست، بلکه کاملا با اتفاقاتی که در حوزه‌های دیگری از حکومت و نهادهای اجتماعی می‌افتد، مرتبط است.
ادامه مطلب



سلیمان میان پادشاهی و مال و دانش مخیّر شد، پس دانش را برگزید و با این انتخابش ، دانش و مال و پادشاهی به او بخشیده شد . [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله]