نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار . . . . چکنم حرف دگر یاد نداد استادم
سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی:
هنر آن است که بمیری پیش از آنکه بمیرانندت و مبداء و منشاء حیات آنانند که اینگونه مرده اند... خون حسین (ع) و اصحابش کهکشانی است که بر آسمان دنیا راه قبله را می نمایاند... پندار ما این است که ما مانده ایم و شهداء رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده و شهداء مانده اند... زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر است... حب حسین (ع) سرالاسرار شهداست... از عاشورای سال 61 هجری دیگر زمان از عاشورا نگذشته است و همه روزها عاشوراست... کربلا حرم حق است و هیچکس را جز یاران امام حسین (ع) راهی بسوی حقیقت نیست... حقیقت هنر نوعی معرفت است که در عین حضور و شهود برای هنرمند مکشوف می گردد... هنر شیدایی حقیقت و تجلی شیدایی است

در حالی که مسئولان انتظامی، از کشف شبکه‌های سازماندهی‌شده فساد برای تخریب امنیت اجتماعی و فرهنگ ایرانی ـ اسلامی در تهران خبر می‌دادند، روزنامه معتبر «لوس‌آنجلس‌تایمز» در گزارش مشروحی، از تعدادی از این شبکه‌ها که در پوشش محافل زیرزمینی مد در تهران فعال هستند، خبر داد.

به گزارش سرویس بین‌الملل «بازتاب»، این روزنامه می‌نویسد: این امر نخست از یک پیام کوتاه آغاز شد که دریافت‌کنندگان آن را به محلی برای یک مراسم سری دعوت می‌کرد. یک مکالمه مرموز تلفنی هم به دنبال آن رخ می‌داد. زنی پرسید: «چه کسی شما را معرفی کرده است؟»، «چه کسی را می‌شناسید؟» مردی سوار بر پراید هاچبک کره‌ای نزدیک شد و کاغذی را به ماشین ما داد؛ کروکی آپارتمانی در شمال پایتخت.

در آنجا مردان و زنان با کت و شلوار و روسری به لابی آپارتمان وارد می‌شوند. چهره‌ها کمی عبوس بود. مرد جوانی مدارک آنان را کنترل می‌کرد تا از جعلی نبودن آنها مطمئن شود و سپس به آنان اجازه ورود به پلکان و ورود به دریای پوست و عطر را می‌داد.

موسیقی در سالن و ... و جمعیتی که با عوض کردن لباس خود، چهره دیگری به سالن داده بودند. یک فرش قرمز در وسط و مانکن‌هایی که در پارچه‌های ساتن و ابریشم آن را اشغال کرده بودند.

آزیتا 46 ساله، یکی از طراحان که همراه دختر بیست ساله‌اش شرکت کرده، می‌گوید: «همه زن‌ها جذب صنعت مد شده‌اند. ما به این علت عاشق مد (مختلط) هستیم که روحانیون از آن متنفرند».
به رغم مبارزه شدید دولت با بدحجابی در خیابان‌ها، هنوز هم تنوع‌طلبی و پیروی از مد در ایران وجود دارد.

سامی 23 ساله، یک مدل که در آن روز نمایش داد، می‌گوید: «من از مسئله اتمی ایران باخبرم و می‌دانم که چه اتفاقی می‌افتد. مطمئنا من هم نگران هستم، اما نمی‌توانم کاری انجام بدهم؛ بنابراین، زندگی خودم را می‌کنم. من عاشق ایران هستم. عاشق دوست‌پسرم هستم و به همین دلیل اینجا را دوست دارم».

در تهران که 28 سال از انقلاب اسلامی آن می‌گذرد، نمایش مدهای اسلامی رایج است، ولی تقریبا تاکنون نمایش مد مختلط زنان و مردان در ایران نبوده است و حتی یکی از ISPهای ایرانی از فیلتر شدن جستجوی کلمه «fashion» در سایت گوگل خبر می‌دهد.

اما همه مشکلات سیاسی و اقتصادی ایران، مانع نشده تا صدف سی ساله، طراح اصلی این‌گونه نمایش‌های مد شود. او روزها و شب‌های زیادی را بی‌خوابی کشیده است تا این برنامه را طراحی و ساماندهی کند.

وی یک طبقه از ساختمان والدینش در شمال تهران را با تغییراتی در اتاق‌ها به یک سالن مجهز آرایش، خیاطی و ... تبدیل و در اقدامی خطرناک، سایت اینترنتی‌اش را نیز راه‌اندازی کرده است. او با شش مدل (مانکن) قرارداد بسته است که چهار نفر آنان خارجی هستند. او می‌گوید که می‌توانسته از مدل‌های ایرانی نیز استفاده کند، اما اندام آنان مطابق استانداردهای بین‌المللی نبوده است.

او و دوست پسرش، سرانجام در ازای 1000 دلار مکانی را برای برگزاری مراسم خود به صورت گسترده پیدا و البته تعهدی امضا می‌کنند که همه زن‌ها شئونات اسلامی را در محل رعایت کنند.

اما با بازگشایی مراسم همه این قوانین نقض می‌شود. میثم 23 ساله هنرمند آرایشگر، کار آرایش صورت مدل‌ها (مانکن‌ها) را بر عهده دارد. صدای موسیقی و فلاش‌های دوربین‌ها در سالن نمایش پخش می‌شود و البته باید متوجه باشیم که همه زنان و مردان حاضر در این مجلس، خطر بازداشت شدن را به جان خریده‌اند.

سامی که شش سال را در امارات به این کار مشغول بوده و سال گذشته به ایران بازگشته است، می‌گوید: «من برای این کار عالی هستم، ولی کمی می‌ترسم. مدل (مانکن) بودن در تهران به معنی مخفی شدن است. طراحان زمانی که ما را بخواهند، به ما زنگ می‌زنند و مردم نیز در آخرین دقیقه دعوت می‌شوند. کسی آدرس را نمی‌داند. همه چیز در ایران این‌گونه است؛ همه چیز مخفی است».

در پایان، صدف و همکارانش، همگی به صحنه می‌آیند تا پاسخگوی احساسات قوی تماشاگران باشند.
قیمت بلیت این مراسم از 130 دلار به 760 دلار افزایش یافته است؛ کشوری که حقوق معلمانش، سالانه 2500 دلار است، به راحتی با یک شب (نمایش مد) هزینه اجاره مکان خود را به دست می‌آورند.

به نظر، دولت ایران نیز تا زمانی که این مسائل چندان به چشم نیاید، مایل به متلاشی کردن آنها نیست.
مردم ایران با توجه به فضای موجود در جامعه، به نظر به جای عبور از مرزهای سیاست، مرزهای مد را رد کرده‌اند.

پرستو 29 ساله، مترجم نیمه‌وقت، پس از مراسم می‌گوید: «من شوکه شده بودم؛ چراکه این نخستین باری بود که چنین چیزی را در کشورم می‌دیدم. ابتدا باور نمی‌کردم، اما کم‌کم فضای ایجادشده توسط هم‌وطنانم عادت کردم. واقعا لذت بردم و بار دیگر شوکه نخواهم شد».



حرم شریف محدوده‌ ای است در گوشه شرقی بیت المقدس که مسجد الاقصی و قبة الصخره در آن قرار دارند. آنچه را که امروز مسجدالاقصی می‌خوانند در ناحیه جنوبی حرم قرار دارد. به بقیه حرم نیز صحن مسجدالاقصی گفته می‌شود.  مورخان قدیم هم هنگامی که از مسجدالاقصی نام می‌برند، مقصود اکثر آنها تمام حرم است.

مسجدالاقصی برخلاف زمین شهر، زمینی هموار و مسطح دارد. چهار طرف آن را دیوار کشیده‌اند و مقامها، محرابها و قبه‌های بسیاری در آن وجود دارد که بسیاری از آنها منتسب به پیامبران است. ارتفاع حرم نسبت به اطراف آن بیشتر است و گفته می شود این بلندی بر قله کوه "موریا" در شهر قدیمی قدس قرار داشت و سلیمان قله را مسطح کرد .

سنگ بنای اولیه آنچه در وسط حرم قرار دارد و امروزه قبة ‌الصخره نامیده می‌شود در دوره عبدالملک خلیفه اموی گذاشته شده است. این چنین که عبدالله بن زبیر که علاقه داشت خلیفه شود بر حجاز مسلط شد. چندی گذشت عبدالملک مردم شام را از حج بازداشت. به فکر این افتاد که موقتا جایگزینی برای حج درست کند و این حدیث نبوی را برایشان خواند که «لاتشد الرحال الا تلاثه مساجد، المسجدالاحرام، و هذا مسجدی و المسجد الاقصی». سپس قبه ‌ای بالای صخره روی یک هشت ضلعی درست کرد که اینک از آن قبة الصخره یاد می شود.

فاصله مسجدالاقصی و قبة الصخره حدود 150 متر است .  

به گزارش مهر، حرم شریف شامل مسجدالاقصی، قبة الصخره با گنبد طلایی، صحن‌ها و ساختمانهای پیرامون آن به مساحت 14 هکتار می رسد و 14 دروازه از جمله درهای اسباط، حطه، شرف‌الانبیا، ناظر، نو، قطانین، مطهره، سلسله، مغربیان و دروازه طلایی، اتاق‌های متعدد، 8 چاه در صحن قبة الصخره و 17 چاه در حیاط مسجد الاقصی و جمعاً 4 گلدسته از جمله آثار این بخش است.

طول بنای شبستان به 80 متر و عرض آن به 55 متر می‌رسد و اکنون به 53 ستون مرمری و 49 ستون مربع ‌شکل استوار است. درهای مسجد در زمان امویها از طلا و نقره پوشیده شده بود، اما به فرمان ابوجعفر منصور صفحات طلا و نقره را کنده، به دینار تبدیل و به مصرف مسجد رساندند. در اوائل قرن پانزدهم برخی از قسمتهای مسجد مورد مرمت قرار گرفت و گنبد و ابواب شمالی آن ساخته شد.

گفته می شود که مسجدالاقصی از روزهای آغازین زمین و از زمان خلقت آدم بنا شده است و قدمتی بسیار طولانی دارد.

مسجدالاقصی

به گزارش مهر، صهیونیستها از همان آغاز این افسانه را ترویج کردند که مسجد بر روی معبد قدیمی یهودی موسوم به " هیکل سلیمان" ساخته شده است و از این رو گروهی از صهیونیستهای افراطی اعلام کردند که برای بازسازی هیکل سلیمان باید مسجدالاقصی ویران شود. از این رو طی 40 سال که از اشغال قدس می گذرد تلاشهایی مبنی بر تخریب مسجدالاقصی و نصب هیکل موهوم در حال انجام است.

باستان شناسان با وجود حفاریهای فراوان هنوز نشانه ای از وجود هیکل در بخش زیرین مسجدالاقصی به دست نیاورده اند .

به تازگی صهیونیستها متوجه دیوار غربی مسجد شدند که مسلمانان به آن دیوار "البراق" می گویند و معتقدند که معراج پیامبر از این دیوار صورت گرفته است، اما یهودیان به آن دیوار" ندبه" می گویند و معتقدند که این دیوار بخشی از معبد قدیمی است و در کنار آن به خواندن دعا و عبادت می پردازند و حاجات خود را به شکل دعای مکتوب در لابه لای سنگهای دیوار قرار می دهند.



<   <<   71   72   73   74   75   >>   >
[ و در باره کسانى که از جنگ در کنار او کناره جستند ، فرمود : ] حق را خوار کردند و باطل را یار نشدند . [نهج البلاغه]