«فعلا مسکوت بماند!» این دستور حضرت امام سلام الله علیه در ذیل درخواست شورای عالی قضایی دربارة ادامة رسیدگی به «پروندة انفجار هشت شهریور و شهادت شهید باهنر و رجایی» است. بهانه و توجیه شورای عالی قضایی برای اخذ چنین دستوری در آن دوران، امکان اخلال در شرایط بحرانی نظام به خصوص با توجه به صرف توان نظام در جبهه‌های جنوب و قرار داشتن گروهی از متهمین بر مسند قدرت بود. اما امروز که نظام در آن شرایط اضطراری نیست، چرا پروندة انفجار «هشت شهریور» به جریان نمی‌افتد؟
«خدایا تو شاهدی چندین‌بار با عناوین مختلف خطر منافقین انقلاب را (همان‌ها که التقاط به گونة منافقین خلق سراسر وجودشان را و همة ذهن و باورشان را گرفته و همانا ریاکارانه برای رسیدن به مقصودشان دستمال ابریشمی بسیار بزرگ به بزرگی مجمع‌الاضداد به دست گرفته‌اند هم رجایی و باهنر را می‌کشند هم به سوگشان می‌نشینند هم با منافقین خلق پیوند تشکیلاتی وسپس... برقرار می‌کنند، هم آنان را دستگیر می‌کنند و هم برای آزادیشان و اعطای مقام و مسؤولیت بدانان تلاش می‌کنند و از افشای ماهیت کثیف آنان سخت بیمناک می‌شوند، هم در مبارزه علیه آنان (و در حقیقت برای جلب رضایت مسؤولین و نجات بنیادی آنان) خود را در صف منافق‌کشان می‌زنند و هم در حوزه‌های علمیه به فقه و فقاهت روی می‌آورند تا مسیر فقه را عوض کنند.) به مسؤولین گوشزد کرده‌ام.
گفته‌ام که خطر اینان (منافقین انقلاب) به مراتب زیادتر از خطر منافقین خلق است چرا که علاوه بر همة شیوه‌‌های منافقانه منافقین سالوسانه در صف حزب‌اللهیان قرار گرفته صفوف مقدم را غاصبانه به تصرف خود درآورده‌اند به گونه‌ای که عملاً عقل و ارادة منفصل برخی تصمیم‌گیرندگان قرار گرفتند.»
از وصیت نامه شهید لاجوردی دادستان سابق انقلاب
و از مسؤولان بررسی پرونده هشت شهریور
